Gjuaji me bosht

Ti je duke diskutuar në tryezë, në facebook, në debat televiziv, në gazetë. Ke sjellë argumenta, ndihesh i sigurt, madje të duket edhe sikur e ke vënë disi përpara dhe po e mposht kundërshtarin kur, fap, ai të nxjerr Boshtin.

Ti mbetesh pa fjalë, pa asnjë kundër-argument, pa asnjë shteg nga të shpëtosh. Sepse kur tjetri të nxjerr boshtin duhet të dorëzohesh. Boshti është i pakundërshtueshëm.

Një nga boshtet e hershëm ka qënë ai Romë-Berlin-Tokjo. Po të të sulmonin me boshtin Romë-Berlin-Tokjo fill pas Luftës së Dytë Botërore ishe i mbaruar, ose përfundoje në litar, ose në burgim pa afat

Më vonë dolën boshte të tjerë, boshti Moskë-Beograd, ai anglo-amerikan. Ose të tjerë që s’kishin fare lidhje me kryeqytete apo me gjeografinë, boshti imperialisto-revizionist, boshti social-imperialist.

Sot boshti mund të jetë i çfarëdollojshëm, etno-ideologjik (sllavo-komunist), etno-fetar (sllavo-ortodoks), ose thjesht nacionalist (greko-serb). Mund të jetë i jashtëm, por edhe i brendshëm, si për shembull boshti vllaho-ortodoks. Në vartësi nga përdoruesi, boshti mund të jetë i majtë ose i djathtë. Veçanërisht parapëlqehen boshtet ndërkombëtare: soroist, trampist, liberal, konservator.

Kur të sulmojnë me bosht është e pamundur të mbrohesh, me përjashtim të rasteve kur ke gati edhe ti boshtin e kundërt. Atëherë kemi kryqëzim boshtesh dhe beteja mund të shkojë pa fund, por gjithmonë përfundon me barazim.

Kur përdor boshtin si argument nuk ke nevojë as të dish shumë, as të mendohesh shumë, dhe as të kërkosh shumë. Mjafton të mbash mend emrin e boshtit. Boshti nuk është nga ato armët e ndërlikuara që duhet t’i kalibrosh mirë, apo t’i drejtosh si duhet. Nuk ka nevojë as të rrafshosh thepin me shqekëzën. Nuk të hyjnë në punë as fjalët e ndërlikuara, as konstruktet e vështira gramatikore, as drejtshkrimi, as shenjat e pikësimit. Mjafton ta kapësh boshtin, të mbyllësh sytë dhe ta lëshosh: islamofob, homofob, marksist, fashist, racist. Boshtin e përdorin me të njëjtin efekt edhe profesionistë të shquar, që kanë vite që mbushin faqe gazetash dhe botojnë libra, edhe amatorë enthuziastë që mezi njohin gërmat në tastierat e celularëve, edhe kushdo në mes të tyre që përton të mendojë. Nganjëherë mund të marrësh edhe boshtin e dikujt tjetër dhe t’ia përplasësh tjetrit në fytyrë. Ky quhet bosht-citim, ose citim-bosht, si të duash.

Nuk ka rëndësi forma. Rëndësi ka të dish që kur mbetesh keq dhe s’sheh tjetër rrugëdalje, gjuaji tjetrit me bosht. E ke të sigurt që do ta hedhësh pa frymë në tokë.