Fabrikantët e Mrekullive

Sanal Edamaraku, kryetar i Shoqatës së Racionalistëve të Indisë, shkrimtar, gazetar dhe personalitet i jetës akademike e mediatike në Indi kërkohet këto ditë nga policia e Mumbait për t'u arrestuar. Krimi i Edamarkut? Në Mars të këtij viti ka zbuluar se kryqi magjik i Irlas që po kthehej në pikë pelegrinazhi për mijëra besimtarë të krishterë për shkak "ujit të bekuar" që rridhte nga këmbët e Krishtit të kryqëzuar në të, nuk ishte gjë tjetër veçse një mashtrim i rëndomtë, realizuar me efektin kapilar të një tubi të çarë uji që kalonte pranë statujës. Krerët e Kishës Katolike të Mumbait i kërkuan Edamarakut ta tërhiqte denoncimin dhe, kur ky nuk pranoi, e hodhën në gyq për blasfemi, sharje të Zotit, që në Indi dënohet me ligj.
Dy fjalë për personalitetin e Edamarakut. Sanal Edamaraku është një intelektual racionalist indian, i lindur në shtetin jugor të Kerlas në një familje gjithashtu aktive në lëvizjen racionaliste. Gjatë viteve 80të dhe 90të ai iu kushtua demaskimitë të të ashtuquajturve perëndi të gjalla të Indisë, burra e gra mashtrues që pretendonin se ishin njerëz të shenjtë (Satya Sai Baba, Pilot Baba, Balti Baba, Chandra Suami, Suami Sadachari, Mata Amritanandamayi, Sri Sri Ravi Shankar etj.) duke i hapur sytë publikut për marifetet dhe makinacionet e tyre. Fushata e tij kundër bestytnive shkaktoi një revolucion të heshtur në fshatrat indiane. Në vitet tetëdhjetë me qindra njerëz iu bashkuan vullnetarisht "Shkollës Edamaraku" duke sfiduar pretendimet absurde të dukurive paranormale në të katër anët e Indisë dhe më gjerë. Fushata e tij tërhoqi vëmendjen e rrjeteve televizive serioze si Discovery, BBC, Channel IV dhe CNN, si edhe medias së shkruar, duke përfshirë New York Times, Washington Post, The Independent, The Times, The Guardian, The Telegraph, Time Newsweek, Asia Week.
Programet televizive të Edamarakut kanë qënë tepër të efektshme. Në 1995 ai i bëri sfidë njërit prej astrologëve më të njohur të Indisë që t'i provonte aftësitë e tij magjike në një emision të drejtpërdrejtë televiziv. Astrologu dështoi, duke u bërë gazi i vendit. Në Mars të vitit 2008, një tjetër tantrik pretendonte se ishte në gjendje të vdiste këdo brenda tre minutash me anë të forcës së mantrave të veta. Edamaraku i kërkoi që t'i provonte mantrat mbi atë vetë në një emision të drejtpërdrejtë televiziv, që u ndoq me gjak të ngrirë nga miliona shikues. Sanal është gjallë edhe sot e kësaj dite.
Në 10 Mars 2012 Sanal Edamarku u ftua nga një rrjet televiziv në Mumbai për të hetuar një "mrekulli" tjetër, që kishte filluar të tërhiqte gjithmonë e më shumë vizitorë. Bashkë me grupin xhirues ai shkoi në Irla, në Vile Parle ku përpara Kishës së Zonjës sonë të Velankannit ngrihej statuja e Krishtit të kryqëzuar. Lajmi se këmba e Krishtit pikonte ngadalë ishte përhapur në të katër anët dhe me qindra njerëz në ditë vinin për të mbledhur nëpër shishe "ujin e bekuar" që rridhte nga trupi i Jezuit. Irla po kthehej në qendër pelegrinazhi.
Por Sanal Edamaraku ia prishi gjithë lezetin muhabetit. Brenda disa minutave ai zbuloi para kamerave se si uji, në sajë të efektit kapilar, kalonte nga një tub i çarë aty pranë drejt këmbës që pikonte. Natyrisht, kjo nuk iu shkoi fare për mide krerëve lokalë të kishës Katolike. Debati mori zjarr disa orë më vonë, kur Sanal Edamaraku doli drejtpërdrejt në një program të TV-9 dhe, pasi shpjegoi se si ishte realizuar mashtrimi, akuzoi kishën katolike për fabrikim mrekullish. Pesë priftërinj katolikë, midis të cilëve Atë Augustine Palett, i Kishës së Zonjës SOnë të Velankannit, dhe disa përfaqësues të Shoqatës së Katolikëve të Shqetësuar protestuan dhe i kërkuan Sanalit të lypte falje. Në debat hyri edhe Monsinjor Agnelo Gracias, ndihmës peshkop i Mumbait, i cili përmes telefonit u përpoq të shpëtojë imazhin e Kishës Katolike duke theksuar se kjo "ka qënë gjithmonë e kujdesshme në përcaktimin e dukurive të mbinatyrshme" dhe se ka kërkuar gjithmonë "që të gjejë shpjegime shkencore." Madje ai i siguroi teleshikuesit se Papa mbetej përherë mik i ngushtë i shkencës. Sanal Edamaraku ndërhyri me kujdes duke sjellë shembullin e Xhordano Brunos. Ai foli edhe për procesin e kanonizimit, i cili kërkon si domosdoshmëri provimin e një "mrekullie" nga një komision i posaçëm i Vatikanit. Dhe, duke qënë se numërohen të paktën 10,000 shenjtorë të shpallur nga Vatikani, ku secili prej tyre duhet të ketë kryer të paktën një mrekulli, Edamaraku arriti në përfundimin logjik se Kisha Katolike është fabrikuese e rregullt mrekullish. Ai gjithashtu shtoi se i ashtuquajturi aleat i shkencës, Papa, lejon praktikimin e eksorcizmit brenda mureve të Vatikanit. Madje, sipas lajmeve të fundit në shtyp, ai ka ndihmuar edhe vetë në përpjekjet për të dëbuar djallin nga trupi i njërit prej Rojeve Zvicerane. Padyshim, Sanal Edamaraku doli fitimtar nga i gjithë ky debat interesant.
Kur e panë se nuk arrintën ta trembnin dhe gjunjëzonin, njerëzit e shenjtë të fesë katolike filluan të kërcënonin hapur në emisionin televiz të drejtpë drejtpërdrejtë me hedhje në gjyq për blasfemi. Sanal iu rikujtoi se vajtja në gjyq do t'i jepte atij një rast të bukur për t'i mbështetur deklaratat e veta me prova të pakundërshtueshme përpara një institucioni ligjor. Kishtarët kërcënuan se do ta mbysnin me akuza në të gjitha stacionet e policisë së Mumbait. Dhe e bënë.
Deri sot janë depozituar të paktën tre akuza të drejtpërdrejta kundër Sanal Edamarakut sipas Nenit 295 të Kodit Penal Indian. Ndërkohë, policia e Mumbait ka shpallur urdhër arrestin. Sanal Edamaraku mund të arrestohet në çdo çast.
Arben Kallamata

The Miracle of Easter

About two thousand years after sending His advice to the human race condensed in just ten commandments written in two large tablets of stone and given in trust to a guy named Moses God came to realize that people weren't going to listen and were showing no sign of behaving the way He expected them to, so He decided to come down to earth and see to things himself, although he wasn't quite sure that he should do it with all of himself, as he might have been busy doing other things, and this is the reason why he considered it wiser to send his own self in the form of his own son incarnated in a human, a trick which necessitated the help of a woman, which was the very reason behind the selection of a virgin from Bethlehem named Marry, who at that time was engaged to be married, or maybe even married with Joseph, but who, for one reason or another, had not yet enjoyed the fruit of their marriage, a fact that God should have been very aware of and that might have played some role in his decision making process, giving a considerable boost to Mary's candidacy and providing us with the idea that God might have been particularly fond of virgins, although this is a matter of a different kind of speculation and that for the purpose of what is being discussed here it is important to note that God approached Mary through a messenger named the Holy Spirit who was practically God himself, only that He (the Holy Spirit) was the part of God (or the side of God) who dealt with impregnating virgins, because it was the Holy Spirit who filled Mary's belly, with or without sexual contact, a king of information that is left unexplored in the holy scripts although it is very well stated that Mary became pregnant with the Holy Spirit, that is, practically with God, so that she could give birth to Jesus, i.e. the son of God, who was also the God and the Holy Spirit, as the son, the father and the impregnator are one and the same, and Mary would have required some convincing to do, starting with Joseph, who was supposed to believe, as he really did, that she hadn't cheated on him with anyone in the neighborhood, which shows that she should have been particularly good at convincing people, because what she said was surprisingly swallowed in entirety not only by her husband, but also by a whole bunch of others who arrived in this planet long after Joseph's bones had decomposed and who then, upon convincing themselves started to spread the word and convince others, millions and billions of others in the course of around two thousand years during which time there have been and still are people who are born, who grow up and die ready to swear at any moment for the sanctity and the virginity of Mary and fully persuaded that the child that Mary carried in her belly and which she delivered later was at the same time the Son of God, God Himself and the Holy Spirit, but also the son of Joseph, a story that Joseph might have found quite plausible and the most normal thing in the world, because in those times it might have been quite random for someone's wife to be pregnant long before they started having sex and such things never made it to the news but were simply explained with the involvement of God, hence the Latin expression Deux ex machina, which pretty much means that God might have had other children in the same manner, albeit this is just a wild guess and in matters of such importance it is not advisable to dwell too much on guesses, but to try and stick to the facts, one of the facts being that Joseph accepted Mary's explanation and was convinced that he was Jesus' father, although he hadn't yet touched Mary and she had admitted to him that the real father of the child she was carrying was God, through the Holy Spirit and that the child she was going to give birth to was the common product of three fathers, God, the Holy Spirit and Joseph and a virgin mother and as soon as he accepted this logical explanation Joseph might have felt quite happy and maybe dared to ask Mary if they could have sex now, although there is no evidence of such a request in the holy book, not even on the question of Joseph ever having sex with Mary, during or after the pregnancy, although as her husband he was entitled to and, according to medical records he was by no means non-functioning, as he is officially considered to be Jesus' father, a consideration clearly emphasised right at the beginning of the New Testament, although when you come to think of it, it would have been quite difficult for anyone, including Joseph, to enter the same place where God and the Holy Spirit had entered and where Jesus, who was at the same time God and the Holy Spirit had come out from, thus making it a place where God and His Son and the Holy Spirit had gone in and out, but there is no way that Joseph had gone in because, having opened her legs for all this sacred traffic Mary might have gained her own holiness, while there is no indication of Joseph ever being declared consecrated in any form and maybe he wasn't supposed to enter to a place where divinity had loitered, but this also doesn't have any direct consequence to the order of things, because it is time to push the story a little bit further, beyond Mary's tunnel, to after the birth of Jesus, the Son of God and the Holy Spirit, a God and a Holy Spirit himself, who grew up under circumstances known and confided to no one, but who became sort of famous very soon, not to the status of a celebrity in his life-time, but still famous, as he managed to convince twelve people who were called disciples and who followed him around whenever he went, helping him organize rallies where he preached moral and tried to show people the right way, something that he apparently wasn't very good at and one might conclude that Jesus/Holy Spirit/God doesn't seem to have been much of a talker and apparently short of convincing arguments, or the people of that time were really assholes, because it is a well known fact that almost no one listened to Him/Them and that in spite of Him/Them trying to perform some miracles by giving eyesight to a blind person, or curing lepers here and there, or bringing back one or two people from the dead, or cursing fig trees and hating goats and feeding hungry mobs with a few pieces of fish, despite all these feats history tells us that in Palestine people in general were not really impressed, and records show that the number of those who converted while He/Them was around was very insignificant, with the exception of course of the above mentioned twelve disciples and a couple of whores and this might have had a negative effect on the nerves of Jesus/Holy Spirit/God who decided here and there to change his strategy and under the circumstances of the time He/They might have considered that the most logical course to follow was self-sacrifice in order to serve those people who didn't care about Him/Them, but not sacrifice the entire thing, Jesus/Holy Spirit/God, just the Jesus part and even that temporarily, and follow the sacrifice with a resurrection, which makes it look more like a trick than like a real sacrifice, but which to the people was supposed to look like a sacrifice with the plan being that someone who was close to Him/Them, namely one of the disciples was going to betray Him/Them, which either brings the number of the people who faithfully followed Him/Them down to eleven, or keeps the number stable at twelve, but rehabilitates the damaged image of Judas Iscariot who simply followed Jesus/Holy Spirit/God's plan and wasn't a betrayer at all but, on the contrary, was a key instrument in implementing Jesus/Holy Spirit/God's new strategy and might have been the most reliable among the disciples as he was the one the new plan was confided to and that without him no one would have handed out Jesus/Holy Spirit/God to the Romans, and Jesus/Holy Spirit/God would have never been arrested, tried and executed, which clearly means that Jesus/Holy Spirit/God would have never had the opportunity to be sacrificed and die for humankind, nor would have He/Them had the chance to rise from the dead and fly to the sky, which would have been a real blow to the foundations of Christianity, because you can't perceive Christianity without Jesus/Holy Spirit/God's sacrifice and resurrection and no one knows how things would have gone if Jesus/Holy Spirit/God was not crucified and if He/Them were still around, still trying to raise people from the dead, or cure lepers, or brighten the sight of the blind, so that he could convince a few people to add to the twelve disciples and the two whores which makes us think that His/Their decision to get crucified and resurrect might have really been a wise one and more effective than the lame decision to send ten commandments through Moses, or the futile decision to impregnate Mary and send Their son wandering for decades in the desert, or the other curious decision of dictating an entire book to an illiterate Arab with an amazing memory and a passion for very young girls, because the act of sacrifice and resurrection, although with no immediate impact, was later used very wisely by one of the disciples to spread his ideas even wider than Jesus/Holy Spirit/God would have had ever dreamed of, in lands quite unknown to even Jesus/Holy Spirit/God as it is clear from the holy script that that He/They were quite unaware of the existence geographical notions such as North or South America, New Zeeland, Australia, or even Cape of Good Hope and Tierra del Fuego, or of food products such as potatoes, the tomatoes, tobacco, and turkey, although geographic and gastronomic ignorance doesn't necessary mean lack of development, something proven by the great American nation, who are really ignorant in geography and gastronomy, but stand still stand high as one of the most developed nations of the world, a point which makes them very similar to Jesus/Holy Spirit/God who, nevertheless decided to be sacrificed and opted for the most interesting method of execution, crucifixion, a sentence given to Him/Them by the soldiers of Rome, who at that time should have been under the direct spell of Jesus/Holy Spirit/God as they did exactly what Jesus/Holy Spirit/God wanted them to do and nailed Him/Them to the cross and let Him/Them dry out in the sun, a process which led to something very curios and unexplainable, as Jesus/Holy Spirit/God was heard saying something like "Dad, why did you abandon me?" and "Are you there or not?", two very unusual questions considering that Jesus was at the same time his own Dad and the Holy Spirit and that he should have known the answer to the first question and had no doubt about that of the second, both being questions addressed to Himself and, of course, to the Holy Spirit, who was also Himself, but this is not very important because it might have been the effect of the sun's heat, and we all know that stranger things happen under the influence of the heat of the sun, added to the wounds from the cross and people under similar circumstances can say all sorts of things, although we are not talking of people here, but of Jesus/Holy Spirit/God, and who are we to judge or to know all the ways that people are different or similar to gods, being as we are mere mortals and limited in our knowledge, a limitation that we can only surpass by showing faith and trust on everything we are told about things that we are not able to explain, knowing that in matters of religion you need to replace logic with belief and acceptance, the best strategy if you want to get over things you can't explain and focus on the essence of the act of sacrifice committed by Jesus/Holy Spirit/God, which came out to be not a sacrifice at all, because with the first chance given Jesus/Holy Spirit/God, who everyone around thought He/They was dead, didn't even wait for the three days He/They had promised, and fled the scene resurrecting from the grave and up into the sky, as is convincingly attested by Mary Magdalene, who should be considered one of the most persuading people of all times, of course in pair with the other Mary, the virgin one, as she described to others something miraculous that only she had seen and that billions and billions of people, entire generations, for two thousand years have so strongly believed, although despite Jesus/Holy Spirit/God's sacrifice they never learned anything but continued to live in sin and filth, trying to get rich at the expense of others around them, swearing and blaspheming, killing and massacring in the name of Jesus/Holy Spirit/God or against the name of Jesus/Holy Spirit/God, doing whatever they wanted to do and then trying to wash up all the dirt through prayer and confessions, while Jesus/Holy Spirit/God should feel really pissed off with all these attempts going down the drain, starting with the famous ten commandments of Moses which are merely ten lines but no one cares to memorize, including the most avid champions of Jesus/Holy Spirit/God, the conclusion being that even after those ten pieces of stone were sent down, even after He/They sacrificed Him/Themselves, even after the entire book was dictated in that cave to that guy with a superb memory and a soft spot for underage girls, people have continued to do the same and it looks like the prophets come and go and people do whatever they want.

Si t'i kuptojmë Pashkët:

Nja dymijë e ca vjet mbasi nëpërmjet Mojsiut i kishte dërguar racës njerëzore udhëzime të shkruara në do pllaka guri Zoti e kuptoi që mileti s'merrte vesh dhe s'ndërronte rrugë kollaj prandaj vendosi të zbresë vetë në tokë dhe t'i bindë njerëzit të kthehen në udhë të mbarë, megjithëse edhe krejtësisht vetë nuk mund të zbriste, se kishte punë të tjera për të bërë, ndaj e pa të udhës që të dërgonte veten e vet në formën e të birit të mishëruar si njeri, marifet ky për të cilën i duhej edhe një grua dhe për këtë qëllim zgjodhi një virgjëreshë nga Bethlehemi të quajtur Marie, e cila atëkohë duhet të ishte e fejuar,ose e martuar me Josefin por që për një arsye apo një tjetër nuk e kishte konsumuar ende martesën, gjë të cilën Zoti duhe ta ketë ditur dhe që mund ta ketë ndihmuar shumë kandidaturën e Maries, çka të lë të kuptosh që Zoti duhet t'i ketë pasur pikë të dobët virgjëreshat, por ky është tjetër muhabet, pasi rëndësi ka që për këtë qëllim Zoti i dërgoi Maries Shpirtin e Shenjtë, që praktikisht është vetë zoti, por që duhet të jetë pjesa e Zotit e specializuar në mbarsjen e virgjëreshave, pasi ishte pikërisht Shpirti i Shenjtë ai që e la shtatzënë Marien, me ose pa kontakt seksual, kjo s'del shumë e qartë, sepse e qartë është vetëm që Maria mbeti shtatzënë me Shpirtin e Shenjtë, domethënë me Zotin, për të lindur Jezuin, domethënë djalin e Zotit, që në fakt ishte vetë Zoti dhe vetë Shpirti i Shenjtë dhe Maries do t'i jetë dashur të bindë Jozefin që nuk ia kishte dredhur me njeri dhe se fëmijën në bark e kishte me Shpirtin e Shenjtë, domethënë me Zotin dhe fjalët e Maries duhet të kenë qënë vërtet bindëse pasi ajo arriti t'i mbushte mendjen jo vetëm Jozefit, por edhe ca të tjerëve që erdhën në këtë botë shumë kohë pasi Jozefit i qenë tretur kockat dhe që pastaj arritën të bindin dhe vahdojnë të bindin me miliona të tjerë dhe ka dymijë vjet që i madh e vogël në të katër anët s'e vënë fare në dyshim që fëmija që mbante në bark Maria dhe që ajo lindi më pas ishte njëkohësisht edhe biri i Zotit, edhe Zoti vetë edhe Shpirti i Shenjtë, por edhe fëmija i Jozefit dhe Jozefit kjo duhet t'i jetë dukur gjëja më e natyrshme në botë, pasi në atë kohë të të mbetej gruaja me barrë pa bërë ti vetë seks me të duhet të ketë qënë gjë e zakonshme ose diçka që ndodhte rëndom dhe s'përbënte ndonjë lajm të veçantë dhe se shpjegimi duhet të ketë qënë gjithmonë që atësia i përkiste Zotit, pasi Zoti duhet të ketë pasur edhe fëmijë të tjerë në këtë mënyrë por ky është vetëm hamendësim dhe ne s'kemi ndërmend të merremi me hamendësime por t'i përmbahemi fakteve dhe fakti është që Jozefi e pranoi për bukuri shpjegimin e Marijes dhe u bind që ishte i ati i Jezusit, megjithëse nuk e kishte prekur ende me dorë Marijen dhe se kjo ia kishte pranuar vetë që fëmijën e kishte me Zotin nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë dhe se fëmija vetë ishte Zoti i lindur nga tre baballarë, Zoti, Shpirti i Shenjtë dhe Jozefi dhe një nënë e virgjër dhe me ta pranuar këtë besoj se Jozefi duhet të ketë qënë i qetë , pavarësisht se nuk dihet nëse ai ka kërkuar të bëjë seks me Marien gjatë shtatzënisë apo jo pasi s'ka asnjë të dhënë të tillë në dokumentat e shenjtë, madje s'ka as të dhëna që Jozefi të ketë qënë dyfek i plasur, por as të dhëna që të vërtetojnë se Jozefi ka bërë ndonjëherë seks me Marijen, pasi ndoshta do të ishte e vështirë të hyje aty ku kishte hyrë vetë Zoti, ose Shpirti i Shenjtë, ose ku kishte hyrë Zoti/Shpirti i shenjtë dhe nga ku kishte dalë Zoti/Shpirti i Shenjtë/i Biri, pra ku ka hyrë e ka dalë Zoti dhe i biri, po s'ka mundur të hyjë vetë Jozefi, pasi edhe Marija, pasi i kishte hapur këmbët për hyrje-daljet e gjithë këtyre personave të shenjtë, që në fakt ishin i njëjti person i shenjtë, duhet të ishte shenjtëruar edhe vetë, prandaj Jozefi, që s'dimë gjë që të ketë qënë i shenjtëruar, nuk mund të hynte dhe të dilte atje ku hynin shenjtëritë megjithëse kjo s'ka shumë lidhje me përfundimin e muhabetit, pasi historia tani duhet të shtyhet më tutje, përtej tunelit të Maries, te lindja e Jezuit, djalit të Zotit dhe të Shpirtit të Shenjtë, por njëkohësisht edhe Zot edhe Shpirt i Shenjtë, i cili u rrit në rrethana që askush s'i mori vesh se si, por që shpejt u bë i famshëm dhe arriti të bindte nja dymbëdhjetë vetë të cilët i quajti dishepuj dhe që e ndiqnin ngado që shkonte duke e ndihmuar të organizonte tubime me popullin ku ai i jepte popullit moral dhe përpiqej ta kthente në rrugë të drejtë megjithëse sipas atyre që shkruhen e thuhen Jezui/Shpirti i Shenjtë/Zoti nuk duket të ketë qënë shumë i zoti fjalës dhe s'ka pasur argumenta shumë bindëse, ose njerëzit në atë kohë duhet të kenë qënë vërtet shumë kokëgdhënj e të padëgjuar, dhe përfundimi është që Atij/Atyre s'para ua vari njeri qesen, pasi megjithëse u mundua(n) të bënte disa mrekullira duke i kthyer shikimin ndonjë të verbëri, duke i shëruar leprozën ndonjë fakir-fukarai, duke ngjallur aty-këtu ndonjë të vdekur, duke tharë degë fiqsh, duke mallkuar cjepër e dhi e duke ushqyer turma të uriturish me dy koqe peshq, përsëri njerëzit nuk dukeshin edhe aq të impresionuar, për vetë faktin se jo shumë vetë u konvertuan në atë kohë dhe s'thuhet kërkund që për sa kohë vërtitej në tokë Jezui/Shpirtit të Shenjtë/Zotit nuk arriti të kthejë njeri në udhën e tij/tyre, veç atyre dymbëdhjetë dishepujve dhe nja dy kurvave, prandaj Jezuit/Shpirt i Shenjtë/Zot duhet t'i jenë ngritur nervat keq dhe do të ketë vendosur ta ndërrojë planin e veprimit dhe se metoda më e logjikshme në këtë rast do t'i jetë dukur vetësakrifikimi për t'i shërbyer këtyre njerëzve që s'po ia varnin fare, por ama duke sakrifikuar vetëm pamjen Jezu-ore të Krishtit/Shpirt i Shenjtë/Zot dhe jo të gjithë Zotin, pasi kjo do të ishte pak si shumë për njerëzit, prandaj edhe planifikoi kryqëzimin që do të paraprihej me një arrestim dhe që të ndodhte ky arrestim duhej që një nga dymbëdhjetë dishepujt ta tradhëtonte, veprim për të cilin u zgjodh Juda Eskariot, të cilit s'dihet përse i ka mbetur damka si tradhëtar, pasi ai në fakt s'bëri gjë tjetër veçse ndihmoi në implementimin e planit paraprak të Zotit/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht dhe se po të mos kishte dalë Juda Eskariot që ta tradhëtonte, ose ta padiste te romakët, atëherë Zotin/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht nuk do ta kishin arrestuar edhe sot e kësaj dite dhe atij s'do t'i ishte dhënë kurrë rasti të vetësakrifikohej dhe të vdiste për njerëzimin dhe as të ngrihej nga varri e të fluturonte në qiell duke hequr edhe mundësinë e krijimit të krishterimit, megjithëse nuk dihet se si do t'i kishte vajtur filli kësaj pune dhe se sa do ta vazhdonte Zoti/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht vizitën e tij të përkohëshme ose të përhershme në Tokë dhe se s'do të ishte hiç çudi që ai të vinte vërdallë edhe sot e kësaj dite duke ngjallur aty-këtu ndonjë të vdekur dhe duke shëruar herë pas herë leprozë e ndriçuar sy të verbërish dhe ka mundësi që në këtë mënyrë të arrinte të bindte më shumë se ata dymbëdhjetë dishepuj dhe ato dy kurvat që t'i vinin pas por vështirë do ta kishte pasur me miliarda të tjerë të cilët dihet që tani i ka me vete ndoshta për meritë të veprimit të vetësakrifikimit i cili del të ketë qënë i vetmi veprim me mend dhe largpamës i Jezuit/Shpirtit të Shenjtë/Zotit, jo si veprimi i gabuar i dërgimit të komandave me gurë të gdhendur për Mojsiun, apo si veprimi i gabuar i mbarsjes së Marijes dhe vërtitjes së birit për tridhjetetre vjet nëpër Palestinë pa mundur të bindte njeri, apo si veprimi i mëvonshëm i diktimit të librit të shenjtë një arabi me kujtesë fenomenale, sepse ky veprimi i vetësakrifikimit sikur ua mbushi mendjen të gjithëve, megjithëse në atë kohë Jezui/Shpirti i Shenjtë/Zoti nuk jepte asnjë shenjë që ta ketë pasur idenë se do të vinte një ditë dhe atij/atyre do t'i shkonin gjithë ata njerëz nga pas në të gjithë Amerikën Veriore dhe Jugore, pasi në atë kohë Amerikat nuk ishin zbuluar ende dhe Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht megjithë diturinë e pakufijshme që kishte në atë kohë nuk çfaq asnjë shenjë se kishte dijeni për ekzistencën e kontinentit Amerikan, as për Kepin e Shpresës së Mirë, as për Australinë, Zelandën e Re apo ca zona të thella të Afrikës, as për pataten, domaten, duhanin dhe, veçanërisht gjelin e detit, megjithëse padija gjeografike apo gastronomike nuk provon mungesë zhvillimi, pasi amerikanët megjithëse populli më injorant në gjeografi dhe gastronomi, janë njëkohësisht edhe nga më të zhvilluarit, pikë në të cilën ata përqasen shumë me Zotin/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht, i cili gjithsesi vendosi të vetësakrifikohet dhe për këtë zgjodhi metodën më interesante, atë të kryqëzimit, dënim të cilin ia dhanë ushtarët Romakë, të cilët duhet të kenë qënë në atë kohë nën urdhërat, ose të paktën nën ndikimin frymëzues të vetë Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, pasi bënë pikërisht atë që donte ky/ata dhe i/e mbërthyen pas kryqit dhe e lanë të terrej në diell, kohë në të cilën ndodhi diçka tepër e çuditshme, pasi Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht është dëgjuar të ankohet e të thotë "O Ba', përse më le të vuaj në këtë mënyrë?!" dhe "A je aty, apo s'je aty?!", pyetje këto të çuditshme po të kihet parasysh se bëhen nga një person që është njëkohësisht edhe biri por edhe ati, prandaj ai duhet ta kishte ditur përgjigjen e pyetjes së parë dhe s'duhet të kishte pasur pikë dyshimi për të dytën, pasi të dyja pyetjet i drejtoheshin vetvetes (edhe Shpirtit të Shenjtë, që ishte gjithashtu vetvetja), por kjo nuk ka shumë rëndësi pasi mund të ketë qënë pasojë e vapës së madhe dhe e plagëve të marra në kryq ndërkohë që dihet mirëfilli se kur njeriu është nën ndikimin e plagëve dhe të vapës mund të thotë edhe gjëra të çuditshme, megjithëse kjo mund të thuhet për njeriun, por vështirë se besohet që të jetë e vërtetë për një Zot/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, por që sidoqoftë, për mungesë shpjegimi tjetër dhe duke pasur parasysh parimin që në çështje të fesë duhet të nisesh nga besimi dhe jo nga logjika, atëherë është mirë t'i kapërcesh do hollësi të pashpjegueshme dhe të merresh me thelbin e aktit të sakrifikimit që bëri Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, që në fakt, del se s'ka qënë fare sakrifikim, pasi Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht me t'iu dhënë rasti, në kohën kur të gjithë mendonin se kishte vdekur, kërciti dhe iku nga varri dhe fluturoi për në qiell siç e dëshmon me gojën e saj edhe e përndritura Marie Magdalena që duhet të ketë qënë personi më bindësi kohërave, natyrisht në një rang me Marien, pasi ka thënë diçka të cilën e ka parë vetëm ajo dhe që e kanë besuar me miliarda e miliarda njerëz gjatë dymijëvjetëve në vazhdim, të cilët megjithë sakrificën e Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht prapë se prapë nuk vunë mend dhe vazhduan të jetonin me mëkate dhe pisllëqe, duke u përpjekur si të babëzitur për t'u pasuruar, duke sharë e blasfemuar, duke vrarë e prerë në emër të Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht dhe kundra emrit të Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, duke bërë ç'iu do qefi dhe duke u përpjekur t'i lajnë mëkatet me lutje dhe rrëfime, ndërkohë që Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht duhet të ndihet shumë i pafuqishëm, pasi gjithë përpjekjet që ka bërë këto katërmijë vjetët e fundit, që kur i dërgoi ato dhjetë komandat e famshme Mojsiut, të cilat janë vetëm dhjetë copë të qelbura, por që asnjeri nuk i mban mend se cilat janë, duke përfshirë edhe adhuruesit më të flaktë të tyre, pra që kur i dërgoi ato dhjetë komandat e famshme në copa guri, që kur sakrifikoji vetveten/vetvetet në kryq, që kur ia diktoi në shpellë atij tjetrit fjalë për fjalë librin e shenjtë, njerëzit kanë vazhduar t'i bijen fyellit në të njëjtën vrimë, pasi si duket mesajat dhe profetet shkojnë e vijnë dhe njerëzit do vazhdojnë të bëjnë të tyren, kaq.