Nuk di përse disa nga bashkëkombasit tanë i kanë kaq bezdi
burrat me fustan. Më saktë duhet thënë burrat me fustan që këndojnë nëpër festivale,
jo të gjithë burrat me fustan. Për shembull, nuk kam dëgjuar njeri të shprehet i
alarmuar për ndonjë nga burrat me fustan në këtë përzjerjen që përgatita unë
shpejt e shpejt për të ilustruar këtë shënim.
“Sepse këta që këndojnë në festivale me fustan kanë si synim
të na prishin gjënë më të shenjtë që kemi, familjen,” lexova dike të jepte
shpjegim.
burrat me fustan në këtë kolazh. Padyshim shumë më pak se sa ai pari lart, që ia mbajnë fustanin e larë në flori dy burra të tjerë, dhe që qëndron në krye të një organizate beqarësh me përqindje të frikshme pedofilësh. Por edhe më pak se i dyti, Luigji i 14të, të cilin minifundi dhe këpucët me taka nuk e penguan të ishte ndër tiranët më të egër që ka njohur njerëzimi dhe të mbante një numër rekord dashnoresh. As i treti, Henriku i 8të, nuk besoj se është frymëzim për familjen e shëndoshë shqiptare – veç dashnoreve, ai mori gjashtë gra, dy prej të cilave iu preu kokën. Për të justifikuar ndarjen nga grate, ai u shkëput nga Kisha katolike, shpalli kishën e tij, dhe i hapi rrugën kasaphanave pa fund. I katërti, ai me fustan të bardhë, duket krejt i pafajshëm. Ai thjesht gëzon frytet e naftës në tokën e vet, bashkë me katër gra që i mban paralel njëra-tjetrës. Ndërsa ata që vallzojnë vërtet nuk i bëjnë keq njeriu. Thjesht gëzojnë duke luajtur bashkë. Ata dhe të tjerët më pas i vura vetëm për të thënë që ka edhe burra me fustan që nuk i prishin punë asnjë njeriu.
No comments:
Post a Comment