Si t'i kuptojmë Pashkët:

Nja dymijë e ca vjet mbasi nëpërmjet Mojsiut i kishte dërguar racës njerëzore udhëzime të shkruara në do pllaka guri Zoti e kuptoi që mileti s'merrte vesh dhe s'ndërronte rrugë kollaj prandaj vendosi të zbresë vetë në tokë dhe t'i bindë njerëzit të kthehen në udhë të mbarë, megjithëse edhe krejtësisht vetë nuk mund të zbriste, se kishte punë të tjera për të bërë, ndaj e pa të udhës që të dërgonte veten e vet në formën e të birit të mishëruar si njeri, marifet ky për të cilën i duhej edhe një grua dhe për këtë qëllim zgjodhi një virgjëreshë nga Bethlehemi të quajtur Marie, e cila atëkohë duhet të ishte e fejuar,ose e martuar me Josefin por që për një arsye apo një tjetër nuk e kishte konsumuar ende martesën, gjë të cilën Zoti duhe ta ketë ditur dhe që mund ta ketë ndihmuar shumë kandidaturën e Maries, çka të lë të kuptosh që Zoti duhet t'i ketë pasur pikë të dobët virgjëreshat, por ky është tjetër muhabet, pasi rëndësi ka që për këtë qëllim Zoti i dërgoi Maries Shpirtin e Shenjtë, që praktikisht është vetë zoti, por që duhet të jetë pjesa e Zotit e specializuar në mbarsjen e virgjëreshave, pasi ishte pikërisht Shpirti i Shenjtë ai që e la shtatzënë Marien, me ose pa kontakt seksual, kjo s'del shumë e qartë, sepse e qartë është vetëm që Maria mbeti shtatzënë me Shpirtin e Shenjtë, domethënë me Zotin, për të lindur Jezuin, domethënë djalin e Zotit, që në fakt ishte vetë Zoti dhe vetë Shpirti i Shenjtë dhe Maries do t'i jetë dashur të bindë Jozefin që nuk ia kishte dredhur me njeri dhe se fëmijën në bark e kishte me Shpirtin e Shenjtë, domethënë me Zotin dhe fjalët e Maries duhet të kenë qënë vërtet bindëse pasi ajo arriti t'i mbushte mendjen jo vetëm Jozefit, por edhe ca të tjerëve që erdhën në këtë botë shumë kohë pasi Jozefit i qenë tretur kockat dhe që pastaj arritën të bindin dhe vahdojnë të bindin me miliona të tjerë dhe ka dymijë vjet që i madh e vogël në të katër anët s'e vënë fare në dyshim që fëmija që mbante në bark Maria dhe që ajo lindi më pas ishte njëkohësisht edhe biri i Zotit, edhe Zoti vetë edhe Shpirti i Shenjtë, por edhe fëmija i Jozefit dhe Jozefit kjo duhet t'i jetë dukur gjëja më e natyrshme në botë, pasi në atë kohë të të mbetej gruaja me barrë pa bërë ti vetë seks me të duhet të ketë qënë gjë e zakonshme ose diçka që ndodhte rëndom dhe s'përbënte ndonjë lajm të veçantë dhe se shpjegimi duhet të ketë qënë gjithmonë që atësia i përkiste Zotit, pasi Zoti duhet të ketë pasur edhe fëmijë të tjerë në këtë mënyrë por ky është vetëm hamendësim dhe ne s'kemi ndërmend të merremi me hamendësime por t'i përmbahemi fakteve dhe fakti është që Jozefi e pranoi për bukuri shpjegimin e Marijes dhe u bind që ishte i ati i Jezusit, megjithëse nuk e kishte prekur ende me dorë Marijen dhe se kjo ia kishte pranuar vetë që fëmijën e kishte me Zotin nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë dhe se fëmija vetë ishte Zoti i lindur nga tre baballarë, Zoti, Shpirti i Shenjtë dhe Jozefi dhe një nënë e virgjër dhe me ta pranuar këtë besoj se Jozefi duhet të ketë qënë i qetë , pavarësisht se nuk dihet nëse ai ka kërkuar të bëjë seks me Marien gjatë shtatzënisë apo jo pasi s'ka asnjë të dhënë të tillë në dokumentat e shenjtë, madje s'ka as të dhëna që Jozefi të ketë qënë dyfek i plasur, por as të dhëna që të vërtetojnë se Jozefi ka bërë ndonjëherë seks me Marijen, pasi ndoshta do të ishte e vështirë të hyje aty ku kishte hyrë vetë Zoti, ose Shpirti i Shenjtë, ose ku kishte hyrë Zoti/Shpirti i shenjtë dhe nga ku kishte dalë Zoti/Shpirti i Shenjtë/i Biri, pra ku ka hyrë e ka dalë Zoti dhe i biri, po s'ka mundur të hyjë vetë Jozefi, pasi edhe Marija, pasi i kishte hapur këmbët për hyrje-daljet e gjithë këtyre personave të shenjtë, që në fakt ishin i njëjti person i shenjtë, duhet të ishte shenjtëruar edhe vetë, prandaj Jozefi, që s'dimë gjë që të ketë qënë i shenjtëruar, nuk mund të hynte dhe të dilte atje ku hynin shenjtëritë megjithëse kjo s'ka shumë lidhje me përfundimin e muhabetit, pasi historia tani duhet të shtyhet më tutje, përtej tunelit të Maries, te lindja e Jezuit, djalit të Zotit dhe të Shpirtit të Shenjtë, por njëkohësisht edhe Zot edhe Shpirt i Shenjtë, i cili u rrit në rrethana që askush s'i mori vesh se si, por që shpejt u bë i famshëm dhe arriti të bindte nja dymbëdhjetë vetë të cilët i quajti dishepuj dhe që e ndiqnin ngado që shkonte duke e ndihmuar të organizonte tubime me popullin ku ai i jepte popullit moral dhe përpiqej ta kthente në rrugë të drejtë megjithëse sipas atyre që shkruhen e thuhen Jezui/Shpirti i Shenjtë/Zoti nuk duket të ketë qënë shumë i zoti fjalës dhe s'ka pasur argumenta shumë bindëse, ose njerëzit në atë kohë duhet të kenë qënë vërtet shumë kokëgdhënj e të padëgjuar, dhe përfundimi është që Atij/Atyre s'para ua vari njeri qesen, pasi megjithëse u mundua(n) të bënte disa mrekullira duke i kthyer shikimin ndonjë të verbëri, duke i shëruar leprozën ndonjë fakir-fukarai, duke ngjallur aty-këtu ndonjë të vdekur, duke tharë degë fiqsh, duke mallkuar cjepër e dhi e duke ushqyer turma të uriturish me dy koqe peshq, përsëri njerëzit nuk dukeshin edhe aq të impresionuar, për vetë faktin se jo shumë vetë u konvertuan në atë kohë dhe s'thuhet kërkund që për sa kohë vërtitej në tokë Jezui/Shpirtit të Shenjtë/Zotit nuk arriti të kthejë njeri në udhën e tij/tyre, veç atyre dymbëdhjetë dishepujve dhe nja dy kurvave, prandaj Jezuit/Shpirt i Shenjtë/Zot duhet t'i jenë ngritur nervat keq dhe do të ketë vendosur ta ndërrojë planin e veprimit dhe se metoda më e logjikshme në këtë rast do t'i jetë dukur vetësakrifikimi për t'i shërbyer këtyre njerëzve që s'po ia varnin fare, por ama duke sakrifikuar vetëm pamjen Jezu-ore të Krishtit/Shpirt i Shenjtë/Zot dhe jo të gjithë Zotin, pasi kjo do të ishte pak si shumë për njerëzit, prandaj edhe planifikoi kryqëzimin që do të paraprihej me një arrestim dhe që të ndodhte ky arrestim duhej që një nga dymbëdhjetë dishepujt ta tradhëtonte, veprim për të cilin u zgjodh Juda Eskariot, të cilit s'dihet përse i ka mbetur damka si tradhëtar, pasi ai në fakt s'bëri gjë tjetër veçse ndihmoi në implementimin e planit paraprak të Zotit/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht dhe se po të mos kishte dalë Juda Eskariot që ta tradhëtonte, ose ta padiste te romakët, atëherë Zotin/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht nuk do ta kishin arrestuar edhe sot e kësaj dite dhe atij s'do t'i ishte dhënë kurrë rasti të vetësakrifikohej dhe të vdiste për njerëzimin dhe as të ngrihej nga varri e të fluturonte në qiell duke hequr edhe mundësinë e krijimit të krishterimit, megjithëse nuk dihet se si do t'i kishte vajtur filli kësaj pune dhe se sa do ta vazhdonte Zoti/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht vizitën e tij të përkohëshme ose të përhershme në Tokë dhe se s'do të ishte hiç çudi që ai të vinte vërdallë edhe sot e kësaj dite duke ngjallur aty-këtu ndonjë të vdekur dhe duke shëruar herë pas herë leprozë e ndriçuar sy të verbërish dhe ka mundësi që në këtë mënyrë të arrinte të bindte më shumë se ata dymbëdhjetë dishepuj dhe ato dy kurvat që t'i vinin pas por vështirë do ta kishte pasur me miliarda të tjerë të cilët dihet që tani i ka me vete ndoshta për meritë të veprimit të vetësakrifikimit i cili del të ketë qënë i vetmi veprim me mend dhe largpamës i Jezuit/Shpirtit të Shenjtë/Zotit, jo si veprimi i gabuar i dërgimit të komandave me gurë të gdhendur për Mojsiun, apo si veprimi i gabuar i mbarsjes së Marijes dhe vërtitjes së birit për tridhjetetre vjet nëpër Palestinë pa mundur të bindte njeri, apo si veprimi i mëvonshëm i diktimit të librit të shenjtë një arabi me kujtesë fenomenale, sepse ky veprimi i vetësakrifikimit sikur ua mbushi mendjen të gjithëve, megjithëse në atë kohë Jezui/Shpirti i Shenjtë/Zoti nuk jepte asnjë shenjë që ta ketë pasur idenë se do të vinte një ditë dhe atij/atyre do t'i shkonin gjithë ata njerëz nga pas në të gjithë Amerikën Veriore dhe Jugore, pasi në atë kohë Amerikat nuk ishin zbuluar ende dhe Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht megjithë diturinë e pakufijshme që kishte në atë kohë nuk çfaq asnjë shenjë se kishte dijeni për ekzistencën e kontinentit Amerikan, as për Kepin e Shpresës së Mirë, as për Australinë, Zelandën e Re apo ca zona të thella të Afrikës, as për pataten, domaten, duhanin dhe, veçanërisht gjelin e detit, megjithëse padija gjeografike apo gastronomike nuk provon mungesë zhvillimi, pasi amerikanët megjithëse populli më injorant në gjeografi dhe gastronomi, janë njëkohësisht edhe nga më të zhvilluarit, pikë në të cilën ata përqasen shumë me Zotin/Shpirt i Shenjtë/Jezu Krisht, i cili gjithsesi vendosi të vetësakrifikohet dhe për këtë zgjodhi metodën më interesante, atë të kryqëzimit, dënim të cilin ia dhanë ushtarët Romakë, të cilët duhet të kenë qënë në atë kohë nën urdhërat, ose të paktën nën ndikimin frymëzues të vetë Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, pasi bënë pikërisht atë që donte ky/ata dhe i/e mbërthyen pas kryqit dhe e lanë të terrej në diell, kohë në të cilën ndodhi diçka tepër e çuditshme, pasi Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht është dëgjuar të ankohet e të thotë "O Ba', përse më le të vuaj në këtë mënyrë?!" dhe "A je aty, apo s'je aty?!", pyetje këto të çuditshme po të kihet parasysh se bëhen nga një person që është njëkohësisht edhe biri por edhe ati, prandaj ai duhet ta kishte ditur përgjigjen e pyetjes së parë dhe s'duhet të kishte pasur pikë dyshimi për të dytën, pasi të dyja pyetjet i drejtoheshin vetvetes (edhe Shpirtit të Shenjtë, që ishte gjithashtu vetvetja), por kjo nuk ka shumë rëndësi pasi mund të ketë qënë pasojë e vapës së madhe dhe e plagëve të marra në kryq ndërkohë që dihet mirëfilli se kur njeriu është nën ndikimin e plagëve dhe të vapës mund të thotë edhe gjëra të çuditshme, megjithëse kjo mund të thuhet për njeriun, por vështirë se besohet që të jetë e vërtetë për një Zot/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, por që sidoqoftë, për mungesë shpjegimi tjetër dhe duke pasur parasysh parimin që në çështje të fesë duhet të nisesh nga besimi dhe jo nga logjika, atëherë është mirë t'i kapërcesh do hollësi të pashpjegueshme dhe të merresh me thelbin e aktit të sakrifikimit që bëri Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, që në fakt, del se s'ka qënë fare sakrifikim, pasi Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht me t'iu dhënë rasti, në kohën kur të gjithë mendonin se kishte vdekur, kërciti dhe iku nga varri dhe fluturoi për në qiell siç e dëshmon me gojën e saj edhe e përndritura Marie Magdalena që duhet të ketë qënë personi më bindësi kohërave, natyrisht në një rang me Marien, pasi ka thënë diçka të cilën e ka parë vetëm ajo dhe që e kanë besuar me miliarda e miliarda njerëz gjatë dymijëvjetëve në vazhdim, të cilët megjithë sakrificën e Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht prapë se prapë nuk vunë mend dhe vazhduan të jetonin me mëkate dhe pisllëqe, duke u përpjekur si të babëzitur për t'u pasuruar, duke sharë e blasfemuar, duke vrarë e prerë në emër të Zotit/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht dhe kundra emrit të Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht, duke bërë ç'iu do qefi dhe duke u përpjekur t'i lajnë mëkatet me lutje dhe rrëfime, ndërkohë që Zoti/Shpirti i Shenjtë/Jezu Krisht duhet të ndihet shumë i pafuqishëm, pasi gjithë përpjekjet që ka bërë këto katërmijë vjetët e fundit, që kur i dërgoi ato dhjetë komandat e famshme Mojsiut, të cilat janë vetëm dhjetë copë të qelbura, por që asnjeri nuk i mban mend se cilat janë, duke përfshirë edhe adhuruesit më të flaktë të tyre, pra që kur i dërgoi ato dhjetë komandat e famshme në copa guri, që kur sakrifikoji vetveten/vetvetet në kryq, që kur ia diktoi në shpellë atij tjetrit fjalë për fjalë librin e shenjtë, njerëzit kanë vazhduar t'i bijen fyellit në të njëjtën vrimë, pasi si duket mesajat dhe profetet shkojnë e vijnë dhe njerëzit do vazhdojnë të bëjnë të tyren, kaq.