Lavdi parqeve! Poshte armet!

 

Prej vitesh kam kaluar thuajse çdo ditë me biçikletë në këtë rrugë dhe kam parë me kurreshtje këto “mure” druri, 5-6 metra të larta, të vendosura pa ndonjë sistem të përcaktueshëm logjik në largësi të ndryshme nga njëri-tjetri. Duke qënë se janë jo më shumë se njëqind metra larg liqenit të Ontarios, fillimisht mendova se duhet të kishin qënë barriera për të bllokuar depërtimin e ujit. Megjithatë, vendosja e disave prej tyre vertikalisht me bregun ma hidhte poshtë këtë hipotezë. Duken ndërtime të vjetra. Kam pyetur kalimtarë të rastit, por askush nuk më ka dhënë dot përgjigje.

Më në fund zgjidhjen e jep, si gjithmonë, interneti. Nuk ka pyetje që ngelet pa përgjigje po të dish ta guglosh. Gjeta se aty pranë paska qënë një fabrikë armësh dhe zona ketu përdorej si poligon për kalibrimin e prodhimeve të reja. Strukturat e drunjta shërbenin për të mos lejuar zhurmat e krismave dhe plasjeve të shqetësonin popullsinë e qytetit më tej. Kur është braktisur fabrika dhe poligoni, duke ia lenë vendin një parku të madh, askush nuk ka marrë mundimin (apo shpenzimin) që t’i prishë.

Jam i kënaqur që rruga e biçikletës time kalon në këtë park paqësor të ngritur mbi një territorin e një fabrike armësh. Paqja dhe biçikleta ime kanë dalë fitimtare.

Parku quhet Marie Curtis Park dhe ndodhet buzë liqenit të Ontarios pikërisht në kufirin midis Torontos dhe Misisagës. Në fakt, parkun e ndajnë përgjysmë të dy qytetet.

Lavdi parqeve! Poshtë armët!